ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก
..กลับบ้านคราวนี้ ตั้งใจเลือกและเตรียมผ้าซิ่นมาฝากคุณแม่และคุณยายค่ะ ทั้งซิ่นฝ้ายซิ่นไหม เย็บเองใส่เองและจำหน่ายให้ชาวบ้านด้วยค่ะ(น่าจะเป็นประเด็นหลังที่แม่หัวเราะชอบใจ เป็นรายได้เล็กๆน้อยๆใช้ในครัวเรือน ไม่ได้ไปกวนเงินเก็บที่ลูกส่งให้..แม่ว่า..😚) คุณแม่ชอบมาก บอกลูกสาวว่ามีแต่ลายสวยๆ ลูกกะดีใจเด๋ล่ะ.. ..เย็บผ้า..เป็นอีกอาชีพที่แม่ไม่เคยทิ้ง ยังจำได้ช่วงที่ต่ายอายุประมาณ10,11ขวบ แม่เคยลงมาทำงานกรุงเทพฯทำงานโรงงานเย็บผ้ามาก่อน ส่งเงินให้ลูกๆได้ใช้ ได้เรียนหนังสือ เราก็ดีใจ จินตนาการและวาดภาพ ตามที่แม่เล่าว่ากรุงเทพฯเป็นยังไง คงสบายและไม่ลำบาก แต่พอต่ายเรียนจบม.หก แล้วได้ลงมาทำงานโรงงานบ้าง ถึงได้รู้ว่าการทำงานโรงงานและสู้ทุกอย่างในกรุงเทพฯนี่มัน!!!ลำบากสุดๆ รายได้ทั้งเดือนต้องใช้จ่ายอย่างระมัดระวัง ทั้งตัวเองแล้วยังต้องส่งไปให้คนข้างหลังอีก (แค่ลองนึกย้อนที่แม่เคยสู้และตัวเองได้ลงไปสัมผัสเอง แล้วแอบน้ำตาซึมน้อยๆเลยค่ะ) ทุกวันนี้ที่บ้านแม่จะมีจักรเย็บผ้าอยู่สองตัว ทั้งจักรเก่าแบบถีบ ที่ใช้งานไม่ได้แล้ว แต่ยังเก็บไว้เป็นที่ระลึก และจักรสมัยใหม่แบบมอร์เตอร์ที่แม่ยังใช้ปัจจุบันค่ะ..😊😊😊😊 #taiorathai #สาวดอกหญ้า #ต่ายอรทัย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น